స్పయిడర్ మ్యాన్ తరువాత
స్పయిడర్ మ్యాన్, అనకొండా తరువాత
అనకొండా 2, లాగే అమ్మో!! ఎన్నాళ్ళయింది తరువాత
అమ్మో!! ఎన్నాళ్ళయ్యింది - 2 అన్నమాట. అలాగే, ఈ టపా లో స్కూలు నం. 2 గురించి రాస్తున్నా. మా నాన్నగారికి ట్రాన్స్ఫర్ అయ్యి మేము ముంబాయి వచ్చి పడ్డాం. ఇక్కడ
కొత్త
స్కూలు, కొత్త
మిత్రులు, అన్నీ కొత్త. అందుకునే ఈ కొత్త
టపా కూడా. ఇక్కడ
స్కూలు లో తెలుగు కూడ
లేదు. అందుకునే, కనీసం నా మాతృభాష
గుర్తుంచుకోవటానికేనా ఈ బ్లాగును కొనసాగించాలి. అందులోనూ, నాకు కూడ
టపాలు వ్రాయటం ఇష్టమే, కానీ…..(ఈ స్కూలు ;) )
స్కూలు గురించి చెప్పాలంటే, హైదరాబాదు స్కూలు కన్నా నయం… అంటాననుకున్నరా? అబ్బే, అంత
తేడా ఏం లేదు. కాని, ఒక
పెద్ద
తేడా ఏమిటంటే, ఇక్కడ
వాళ్ళు బాగా సెలవలిస్తారు. దీపావళి కి 20 రోజులు సెలవులిచ్చారు (అంతకన్న
ఏం కావాలి?). కానీ దసరా కు సెలవులు లేవు.
సెలవుల మాట
వదిలేస్తే (ఎందుకంటే, ఒక
విద్యార్థికి సెలవుల
విషయం లో సంతృప్తి ఉండదు) పాత
స్కూలుకు, కొత్త
స్కూలుకు ఎక్కువ
తేడా లేదు. కానీ మనుషులు కాస్త
తేడా గా ఉన్నారనిపిస్తోంది. నేనొకరోజు ఏం పనిలేక
అలా కూర్చునివుంటే, ఒక
అమ్మాయి గబగబ వచ్చేసి,
ఆ అమ్మాయి: ప్లీజ్, నేను నీ ఫ్రెండ్ గా ఉండచ్చా?
నేను: ఓకే
తను: నీకొక విషయం చెప్పాలి, ఎవ్వరికీ చెప్పవు కదు?
నేను: సరే!
తను: నాకు బ్రేయిన్ ట్యూమర్
నేను మొదట్లో నమ్మలే కాని, తరవాత
నమ్మాల్సొచ్చింది. కాని తరవాత తెల్సింది అదంతా పెద్ద
నాటకం అని.
నా పక్కన
ఒక
అబ్బయి కూర్చునే వాడు. టీచరు ఏదైనా పనిస్తే, పక్కనుండి తన
గొంతు: " అబ్బా, ఎంత
చెత్త
పని! " లేక, " అబ్బా! ఎంత
పెద్ద సమస్య/పని! " అక్కడ ఓ వారమే కూర్చున్నా, విసిగిపోయాననుకోండి.
వెళ్ళగానే ఓ రెండు వారాలపాటు పరీక్షలు. పరీక్షలు అయిపోగానే హైదరాబాదు ప్రయాణం. వెంటనే, నెల
దాటగానే మళ్ళీ రెండు వారాలు పరీక్షలే. అలా పరీక్షలవ్వగానే, మళ్ళీ హైదరాబాదు. ఇదన్నమాట, మేము ముంబాయి వచ్చాక
చేసింది.
మొన్ననే హైదరాబాదు నుండి తిరిగొచ్చి, ఓ టపా రాద్దామనుకున్నాను (ఇదిగో, ఈ టపానే). మళ్ళీ ఓ వారం లో స్కూలు మొదలైపోతుంది కదా, అందుకునే ఎన్ని టపాలు రాయగలిగి తే అన్ని టపాలు రాస్తా. లేకపోతే, వచ్చే సంవత్సరం " అమ్మో!! ఎన్నాళ్ళయింది – 3 రాయాల్సొస్తుంది. :)))
